Kronos 3/2010 Montaż człowieka

Pierre Legendre zajmuje w dzisiejszym Paryżu miejsce szczególne. Samotnik – który nie zapisał się do modnej literackiej koterii i wpływowego politycznego salonu, dziwak-erudyta, znawca prawa kanonicznego i historii administracji we Francji; tematów, przyznajmy, wyjątkowo nieciekawych dla nowoczesnej młodzieży, studentów szkół biznesu i publiczności lewicowych kawiarni. Ten dziwak, figura marginalna, był jednak w latach 70. przyjacielem Jacques’a Lacana, a jego zainteresowania, jeśli się w nie wmyśleć, nie są wcale osobliwym hobby. Systemy instytucjonalne, porządki administracyjne, stanowią bowiem – żeby użyć jego ulubionej metafory – rusztowanie, na którym wznosi się gmach Człowieczeństwa. Legendre proponuje ich psychoanalizę, konstruując język, który pozwala skutecznie przekroczyć jedną z zasadniczych aporii freudyzmu: rozstęp między wymiarem psychicznym i społecznym. Ten rozstęp usiłowali kiedyś przekroczyć freudomarksiści. Oni jednak mówili doraźnym żargonem polityki, byli filozoficznymi czytelnikami gazet. U podstaw dzieła Legendre’a leżą tymczasem umiejętności profesora prawa i erudycja mediewisty.

Czytelnik znajdzie w tym tomie dwa manifesty Legendre’a, projekt psychoanalizy prawa i projekt nowej antropologii, uzupełnione o komentarze poświęcone po kolei czterem najważniejszym jego tematom: historii prawa, psychoanalizie, antropologii i polityce.